Είχα ένα μαύρο σκύλο. Το όνομά του κατάθλιψη...

Ο Μάθιου Τζόνστοουν, στο βιβλίο του «Είχα έναν μαύρο σκύλο, το όνομά του ήταν κατάθλιψη» δίνει έμπνευση, αισιοδοξία και βοηθητικούς τρόπους σ’ αυτούς που πάσχουν οι ίδιοι ή κάποιος από το περιβάλλον τους από κατάθλιψη.

«Η κατάθλιψη είναι μια κατάσταση που αφορά τόσο εμάς όσο και τους ανθρώπους γύρω μας», λέει. Γιατί μπορεί εσύ να μην έχεις έναν μαύρο σκύλο αλλά ίσως γνωρίζεις κάποιον που έχει. Και ίσως μπορείς να βοηθήσεις.

''Είχα έναν μαύρο σκύλο,το όνομά του ήταν κατάθλιψη.Οποτε εμφανιζόταν ο σκύλος,η ζωή έμοιαζε άδεια και επιβραδύνονταν.Μπορούσε να με εκπλήσσει με μία επίσκεψη,χωρίς προφανή λόγο.

Ο μαύρος σκύλος μ'έκανε να μοιάζω μεγαλύτερος απ'ότι ήμουν.

Οταν οι υπόλοιποι άνθρωποι έμοιαζαν να απολαμβάνουν τη ζωή τους,εγώ μπορούσα να τους βλέπω μόνο μέσα από τον μαύρο σκύλο.

Οι δραστηριότητες που κάποτε μου έδιναν ευχαρίστηση ,ξαφνικά σταμάτησαν.

Του άρεσε να καταστρέφει την όρεξή μου.Μου ροκάνιζε την μνήμη μου και την ικανότητά μου να συγκεντρωθώ.

Πώς να δώσουμε αυτοεκτίμηση στα παιδιά

Aπάντηση : Με το να αποδεχτεί ο γονιός τα παιδιά έτσι όπως είναι, με σκοπό να μάθουν τα παιδιά να αποδέχονται τον εαυτό τους. Δηλαδή όταν ο γονέας αγαπάει το παιδί χωρίς να ζητάει από το παιδί να αλλάξει τον εαυτό του.

Ο γονέας δηλαδή να αγαπάει το παιδί γιατί είναι αυτό, όπως λέει και το τραγούδι “σ'αγαπώ γιατί είσαι εσύ”.

Αν για τον γονέα είναι δύσκολο να αποδεχτεί το παιδί; Αυτό συμβαίνει όταν ο γονέας δυσκολεύεται ο ίδιος να αποδεχτεί τον ίδιο του τον εαυτό γιατί ένιωθε και ο ίδιος πως δεν ήταν αποδεκτός από σημαντικά πρόσωπα της ζωής του.

Τι σχέση έχει η αποδοχή και η αγάπη του γονέα με την αυτοεκτίμηση; Ο γονέας είναι ο πρώτος άνθρωπος που οριοθετεί την σχέση του παιδιού με αυτόν και κατ'επέκταση οριοθετεί τον εαυτό του παιδιού από πολύ μικρή ηλικία.

Η οριοθέτηση αυτή θα δώσει τον πρώτο και σημαντικότερο αυτο-προσδιορισμό της ζωής του στο παιδί σε σχέση με τον γονέα και τι ζητάει ο γονέας από αυτό γιατί ο γονέας είναι που βάζει τα όρια. Αυτή η σχέση γίνεται το καλούπι πάνω στο οποίο βασίζεται η σχέση του παιδιού με τον εαυτό του, με τον κόσμο, με τις αξίες, κάτι που το ακολουθεί και σαν ενήλικας.

Το κρυφό μήνυμα της κάθε ασθένειας

Τι γίνονται τα συναισθήματα που καταπνίγουμε ;

Πού πηγαίνουν οι ανάγκες μας που καταπιέζουμε;

Τι συμβαίνει στα θέλω μας που δεν τολμάμε να εκφράσουμε;

Η απάντηση είναι κοινή: βυθίζονται στα βάθη του είναι μας, στις αποθήκες του ψυχισμού μας. Όταν αυτές οι αποθήκες γεμίσουν ασφυκτικά τότε τα καταπιεσμένα συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες μας σπάνε τις πόρτες αυτών των αποθηκών και ξεχύνονται είτε στην ψυχολογική μας κατάσταση είτε στο σώμα μας περιέχοντας ένα κρυφό μήνυμα.

Θυμάστε τότε που σας είχαν πιάσει νευρικά γέλια και που με κόπο καταφέρατε να τα καταπνίξετε πριν σας αντιληφθεί εκείνος που δεν έπρεπε; Μπορείτε να ανακαλέσετε στη μνήμη σας τις φορές που είχατε κατακλυστεί από πανικό και που μόλις μπορέσατε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας και να συγκρατήσετε τις κραυγές σας; Κι εκείνες τις στιγμές που το κλάμα σας ανέβηκε σαν κόμπος στο λαιμό αλλά καταφέρατε να καταπιείτε τα δάκρυά σας ή τις διαμαρτυρίες σας;

 Όλοι έχουμε παρόμοιες στιγμές να θυμηθούμε. Τι έγιναν όμως τα ξεσπάσματα γέλιου που συγκρατήθηκαν, τα δάκρυα που δεν κύλησαν , οι κραυγές που δεν ακούστηκαν; Κι αν το προχωρήσουμε ακόμα περισσότερο, τι να έγιναν άραγε οι βρισιές που δεν ξεστομίστηκαν, οι πόθοι που δεν εκφράστηκαν , τα παράπονα που δεν ειπώθηκαν; Χάθηκαν;

Για την ψυχολογία η απάντηση είναι ένα στρογγυλό όχι. Η φυσική σπεύδει να συνηγορήσει επισημαίνοντας πως τίποτα μα τίποτα δεν χάνεται στη φύση κι άσχετα αν εμείς το ονομάζουμε δάκρυ, γέλιο , σκέψη ή επιθυμία , φως, θερμότητα ή ηλεκτρομαγνητισμό όλα μπορούν να θεωρηθούν ενέργεια. Και η ενέργεια ποτέ δεν χάνεται. Μπορεί όμως να μεταλλαχθεί.

 Κάπως έτσι ξεκίνησαν οι μεγάλες ανακαλύψεις της ψυχοσωματικής ιατρικής που επιβεβαιώνει πως συναισθήματα, ανάγκες και επιθυμίες που συγκρούονται μέσα μας ή δεν βρίσκουν τρόπο να ικανοποιηθούν γίνονται τελικά οι μυστικοί συνωμότες που μαζί με τους διάφορους νοσογόνους παράγοντες καταβάλουν το αμυντικό μας σύστημα. Αν και για μακρύ διάστημα η συντηρητική και υλιστική πτέρυγα των επιστημόνων αρνούνταν να δεχθεί την άμεση σχέση όλων των ασθενειών με την ψυχική μας κατάσταση , η πανάρχαια εμπειρική γνώση των λαών δεν έτρεφε καμιά αμφιβολία για τη σχέση της λύπης με την ασθένεια.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ.

Γουορις Ντίρι: Το λουλούδι της ερήμου

«Πήγαμε σε μια απομακρυσμένη περιοχή, ανάμεσα σε θάμνους. Η μητέρα μου κάθισε σε ένα βράχο και μου έδωσε να δαγκώσω μια ρίζα δέντρου. Η τσιγγάνα έχωσε τα δάχτυλά της σ’ ένα ταγάρι που φορούσε κι έβγαλε μια σπασμένη λεπίδα ξυραφιού. 

Έφτυσε πάνω της και την σκούπισε στη ποδιά της. Αφού την καθάρισε, μου έδεσε τα μάτια με ένα μαντήλι για να μη βλέπω. Το επόμενο πράγμα που ένοιωσα ήταν να κόβουν τη σάρκα μου.. Άκουσα τον πνιχτό ήχο της λεπίδας που πριόνιζε πέρα-δώθε το δέρμα μου. Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν και να τραντάζομαι ανεξέλεγκτα. Προσευχήθηκα να τελειώσει γρήγορα. Κι έτσι έγινε, γιατί λιποθύμησα».

Η Γουόρις Ντίρι περιγράφει έντονα στην αυτοβιογραφία της τον τρόπο που της έγινε η κλειτοριδεκτομή. Μόλις στα πέντε της χρόνια, ακρωτηρίασαν τα γεννητικά της όργανα, ακολουθώντας ένα από τα έθιμα της σομαλικής φυλής που επιτρέπει μόνο σε γυναίκες που το έχουν κάνει να παντρεύονται.

Της έραψαν το αιδοίο με τσουκνίδες αφήνοντας τρύπα μεγέθους κεφαλιού καρφίτσας μόνο για τις καθημερινές της ανάγκες. Όπως έχει πει και η ίδια, πολλές φορές ήταν δύσκολο να ουρήσει και ακόμα πιο δύσκολο όταν είχε έμμηνο ρύση.

Μονογονεϊκή οικογένεια

Τα στερεότυπα είναι ένα από τα πιο διαχρονικά κομμάτια της ψυχολογίας και οι ερευνητές έχουν μελετήσει όλα τα είδη των στερεότυπων και των ανθρώπινων ομάδων που τα ενστερνίζονται. Μέχρι στιγμής όμως δεν υπάρχουν μελέτες σχετικά με την επίδραση που έχουν τα στερεότυπα στα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών αλλά οι εμπειρίες που βιώνουν είναι παρόμοιες με των ανθρώπων που έχουν στιγματιστεί και μελετηθεί. Το πατρονάρισμα, πληγώνει τους ανθρώπους, ειδικά τα παιδιά. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο άνθρωπος που στιγματίζεται, εμφανίζει μεγαλύτερο άγχος και ανασφάλεια και λιγότερη δύναμη αλλά και ελευθερία να εκφραστεί.

Τα στερεότυπα είναι φυσικά, άδικα. Ακόμη και σε περιπτώσεις όπου τα αρνητικά στερεότυπα, έχουν δόσεις αλήθειας, δεν ισχύουν πάντα για όλους και κάτω από όλες τις συνθήκες. Ειδικά σε ό,τι αφορά τις επικρίσεις εναντίον των παιδιών των μονογονεϊκών οικογενειών, τα στερεότυπα ισχύουν σε μια πολύ μικρή μειοψηφία των περιπτώσεων. Αυτά που πιστεύουν οι άνθρωποι για τη πλειοψηφία των παιδιών των μονογονεϊκών οικογενειών είναι συνήθως, εντελώς λάθος.

Πώς να κουρέψεις το χρέος σου σε καταναλωτικά και πιστωτικές

Badbanks, στην καρδιά των… goodbanks, φτιάχνουν οι τράπεζες. Στην Τράπεζα της Ελλάδας, κοινοποιήθηκαν αργά την Παρασκευή τα σχέδια για τη δημιουργία ειδικών διευθύνσεων που θα ρυθμίζουν τα κόκκινα δάνεια. Στο πλαίσιο των ρυθμίσεων, θα προωθηθεί και το «κούρεμα» οφειλών από καταναλωτικά και πιστωτικές ανάλογα όμως με το προφίλ του κάθε πελάτη

Της Έφης Καραγεώργου.

Τα σχέδια τους για την δημιουργία των διευθύνσεων που θα ρυθμίζουν τα «κόκκινα» δάνεια και σε ορισμένες περιπτώσεις θα προχωρούν και σε «κούρεμα» οφειλών, κατέθεσαν στην Τράπεζα της Ελλάδος οι τέσσερις συστημικές τράπεζες Εθνική, Πειραιώς, Alphaκαι Eurobank. Και περιμένουν το «πράσινο φως» από τις αρμόδιες αρχές για να αρχίσουν τις ρυθμίσεις, που θα είναι «κομμένες» στα μέτρα και στα εισοδήματα του κάθε πελάτη.

Σύμφωνα δε με πληροφορίες, ανάμεσα στις προτάσεις που διατυπώνουν είναι και το «κούρεμα» οφειλών από καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Στις κατηγορίες αυτές από τον ανατοκισμό και τους τόκους υπερημερίας (λόγω και των ιδιαίτερα υψηλών επιτοκίων) οι οφειλές έχουν διογκωθεί σημαντικά. Δηλαδή οι τόκοι κεφαλαιοποιούνται λόγω καθυστέρησης στην πληρωμή των δόσεων. Προτείνουν λοιπόν «ψαλίδισμα» της συνολικής οφειλής κατά 25% με 30%.