«Πήγαμε σε μια απομακρυσμένη περιοχή, ανάμεσα σε θάμνους. Η μητέρα μου κάθισε σε ένα βράχο και μου έδωσε να δαγκώσω μια ρίζα δέντρου. Η τσιγγάνα έχωσε τα δάχτυλά της σ’ ένα ταγάρι που φορούσε κι έβγαλε μια σπασμένη λεπίδα ξυραφιού.
Έφτυσε πάνω της και την σκούπισε στη ποδιά της. Αφού την καθάρισε, μου έδεσε τα μάτια με ένα μαντήλι για να μη βλέπω. Το επόμενο πράγμα που ένοιωσα ήταν να κόβουν τη σάρκα μου.. Άκουσα τον πνιχτό ήχο της λεπίδας που πριόνιζε πέρα-δώθε το δέρμα μου. Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν και να τραντάζομαι ανεξέλεγκτα. Προσευχήθηκα να τελειώσει γρήγορα. Κι έτσι έγινε, γιατί λιποθύμησα».
Η Γουόρις Ντίρι περιγράφει έντονα στην αυτοβιογραφία της τον τρόπο που της έγινε η κλειτοριδεκτομή. Μόλις στα πέντε της χρόνια, ακρωτηρίασαν τα γεννητικά της όργανα, ακολουθώντας ένα από τα έθιμα της σομαλικής φυλής που επιτρέπει μόνο σε γυναίκες που το έχουν κάνει να παντρεύονται.
Της έραψαν το αιδοίο με τσουκνίδες αφήνοντας τρύπα μεγέθους κεφαλιού καρφίτσας μόνο για τις καθημερινές της ανάγκες. Όπως έχει πει και η ίδια, πολλές φορές ήταν δύσκολο να ουρήσει και ακόμα πιο δύσκολο όταν είχε έμμηνο ρύση.
Οι άντρες των φυλών αυτών θεωρούν πως η κλειτορίδα μπορεί να μεγαλώσει και να γίνει πέος και αν την ακουμπήσουν μένουν ανίκανοι. Επίσης, πιστεύουν πως αν το κεφάλι του παιδιού στη γέννα ακουμπήσει εκεί μπορεί να πεθάνει.
Η Γουόρις, η οποία σήμερα είναι 47 ετών, δεν είναι η μοναδική γυναίκα που υπέστη κλειτοριδεκτομή. Κάθε ημέρα περίπου 6.000 μικρά κορίτσια περνούν το ίδιο βασανιστήριο αλλά κανένας δε μιλάει γιατί πρόκειται για έναν άτυπο κανόνα της μουσουλμανικής θρησκείας.
Οι γυναίκες που έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή δεν αποζητούν τη σεξουαλική επαφή γιατί η απόλαυση δεν υπάρχει και τις περισσότερες φορές ο πόνος από την συνουσία είναι φριχτός. Κάποιες δε θα καταφέρουν καν να επιβιώσουν, καθώς ο κίνδυνος να πεθάνουν από αιμορραγία, αφόρητο πόνο, σοκ ή μόλυνση είναι μεγάλος. Οι δύο αδερφές της Γουόρις δεν τα κατάφεραν. Η μία πέθανε λίγες ώρες μετά τον ακρωτηριασμό από αιμορραγία και η άλλη στη γέννα μαζί με το έμβρυο.
Η Γουόρις Ντίρι , το «Λουλούδι της Ερήμου» , όπως μεταφράζεται το όνομά της στη γλώσσα της, είναι η πρώτη μουσουλμάνα που μίλησε δημοσίως γι’ αυτή τη βάναυση πρακτική.
Στα 13 της χρόνια, ο πατέρας της θέλησε να την ανταλλάξει για πέντε καμήλες και να την παντρέψει με έναν 78χρονο βοσκό. Εκείνη έφυγε και περπατώντας ξυπόλυτη για μέρες στην έρημο κατάφερε να φτάσει στη Μογκαντίσου και στον πρέσβη της Σομαλίας στη Μ. Βρετανία.
Πήγε στο Λονδίνο και έμεινε πολλά χρόνια εσώκλειστη στην πρεσβεία της Σομαλίας ενώ μετά το κλείσιμο της πρεσβείας, λόγω του πολέμου στη χώρα της, έμενε και κοιμόταν στο δρόμο.
Η τύχη της χαμογέλασε όταν την ανακάλυψε ο φωτογράφος Τέρενς Ντόνοβαν. Δεν ήταν δύσκολο να την αναδείξει ως μοντέλο, καθώς η ομορφιά της Γουόρις ήταν απαράμιλλη.
Δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ το παιδικό τραύμα του ακρωτηριασμού της και εκμεταλλευόμενη τη δόξα και την αναγνωρισιμότητά της μίλησε δημόσια στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για την κλειτοριδεκτομή και τον πρωτόγονο τρόπο που γίνεται στη χώρα της.
Σύντομα έγινε επίσημη πρέσβειρα του ΟΗΕ και, εγκαταλείποντας την καριέρα του μοντέλου, αφιερώθηκε στην προσπάθεια να σταματήσει αυτό το βάρβαρο τελετουργικό. Μετά την πρώτη ομιλία της Γουόρις 14 αφρικανικά κράτη κατήργησαν με νόμο του 2007 την κλειτοριδεκτομή, υπάρχουν όμως ακόμη πολλές χώρες που τη διατηρούν καθολικά,όπως η Αιθιοπία, η Κένυα, η Νιγηρία, το Τζιμπουτί, η Αίγυπτος, η Σιέρα Λεόνε, η Σομαλία, το Σουδάν, η Υεμένη, η Ινδονησία αλλά εφαρμόζεται και σε διάφορες κοινότητες μουσουλμάνων μεταναστών στην Αμερική, τον Καναδά και την Ευρώπη.
Πηγή: http://www.logiosermis.net/2013/09/blog-post_3411.html#ixzz2mrgyVg81
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου