Καλό Νοέμβρη μήνα

Κάποτε πλησίαζε ο Οκτώβρης και υποστέλλαμε σιγά–σιγά  ό,τι καλοκαίρι μας θύμιζε γιατί μας είχε κουράσει τάχα και θέλαμε καινούριες αλλαξιές, καινούριες κουβέντες να ανοίγουμε περί θέρμανσης και χαλιών, με μια θαλπωρή, που ερχόταν κατευθείαν απ τα εσώψυχα μας. Ήταν κι η επέτειος της 28ης που έκλεινε πάντα τη σεζόν ηρωικά, με προσδοκία για μια ηλιόλουστη μέρα, κατά την όποια θα ανέβαινε το φρόνημα και η περηφάνια στα γαλανά ουράνια, παίρνοντας μαζί την τελευταία καλοκαιρινή πινελιά κομψότητας της Ελληνίδας, καταγράφοντας άλλη μια επέτειο στην ιστορία… 

Άλλαξαν τα πράγματα... και οι παρελάσεις πια, διαφυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού από τους πολίτες που εύσχημα εξορίστηκαν, γιατί είναι πλέον ζωντανό θέαμα πρώτης προβολής, για κάποιους κυρίους που επιμένουν να θέλουν να λένε πως μας κυβερνούν και πως πρέπει να καταλαμβάνουν αυτοδικαίως τη θέση τη λεγόμενη των "επισήμων".

Αρχική πρόθεση ήταν η ύψωση κάγκελων, αλλά ο μετασχηματισμός τους τελικά, σε κλουβιά παρέπεμπε και όχι άδικα θα συμπλήρωνε κανείς. Η επιδίωξη της απόλυτης απομόνωσης από μέρους τους, επιδέχεται κάθε ελεύθερης ερμηνείας από τη μεριά των εκτός ευρισκόμενων, θες γιατί ζουγκλοποιήθηκε μέσα σε λίγα χρόνια η ζωή των ανθρώπων, θες γιατί επικράτησε ο απόλυτος παραλογισμός, θες γιατί όλοι είμαστε κυριολεκτικά ή εν δυνάμει στα κάγκελα, πάντως φυσιολογική ζωή δεν τη λες, ούτε ειρηνική, δημοκρατική ή ευνομούμενη και σε καμιά φυσικά περίπτωση πλέον η χώρα αυτή φέρει τα χαρακτηριστικά μιας δίκαιης, προνομιακής και φιλικής στους πολίτες της χώρα. "Ο,τινανία" ίσως θα ήταν ένα εύστοχο  όνομα  στην παρούσα φάση, φέρον μια κάποια σημειολογία  κι  εφ’ όσον ο Οκτώβρης με το καλό, μας γνέφει αποχαιρετισμό, όλοι ας προσευχηθούμε ο νέος μήνας να ‘ναι σπλαχνικός μαζί μας, αφήνοντας το γλυκό φθινοπωράκι  να εκπνεύσει μαζί του, γιατί όλοι δεν μπορεί να τα ‘χουν μαζί μας... πολιτικοί, δανειστές, τροϊκανοί κλπ... Κάποια συμπαντική, καλή μετεωρολογική, αστρική ή έστω από το μακρινό υπερπέραν δύναμη θα βρεθεί συμβατή με το κάρμα του Έλληνα και με τα προλεχθέντα, δεν επιχειρείται κάποια μεταφυσική προσέγγιση ή διασκέδαση των ευθυνών μας... θα αρχίσουμε ως έθνος φοβάμαι να γίνουμε ενοχικοί, από την τόση ανευθυνότητα, ανικανότητα, μαλθακότητα, τεμπελιά κ.α. παρόμοια φαιδρά, που μας προσάπτουν ανηλεώς και καθημερινώς. Είναι μεθοδευμένη η στόχευση του ηθικού, που πρέπει να καμφθεί, αν ο Έλληνας χάσει εκτός από την εργασία του, την ποιότητα ζωής του, την περιουσία του που αφαιρείται με ρυθμό ροκανίσματος  και κυρίως χαθεί  η πεποίθηση και η εμπιστοσύνη στον ίδιο του τον εαυτό. Απλά πολλοί λησμονούν πως ανάμεσα σε τόσα χαρίσματα που μας διακρίνουν, είναι κι αυτό της υπομονής, έως η σταγόνα να υπερχειλίσει το ποτήρι. Εν αναμονή λοιπόν…

Καλό μήνα Νοέμβρη  με λιακάδες ή ακόμη και συννεφιές που απλά κρύβουν τον ήλιο...

Συντάκτης: Φωτεινή Ψιρολιόλιου